Doğdum seninle Şiiri - Vahit Kemal Kısa

Ben seninle doğdum
Yüzyıllardır kuma gömülü başım
Milas ıslıklarında duydum ilk kez adını
Adatepe rüzgarları yoldaşım
Seni anlattım yıllar sonra gezeceğimiz yere
Zeus atları üzerinde Hünnap bahçelerinde

Ben seninle doğdum
Deniz dibi cinleri yıkadı beni
Üzerime filyos kumları döktüler
Kemiklerim seninle ısındı
Saçlarını Fıradın suları ile yıkadım
ilk ışıklarında kuruttum Nemrudun

Ben seninle doğdum
Tarsusun portakal çiçekleriydi kokun
Emeklerken ürgüp steplerinde
Üşürken peribacalarında
hep seninle konuştum
Bir kadını seninle tanıdım
Bir kadını seninle sevdim
Tahta kılıçlı bir çocuktum
Seninle adam oldum

Ben seninle doğdum
Truvanın içinde hainler
Çoktan ölmüştü herkül
Yanlızdım yapayanlız
Mum ışığında verecekkken ömrümü
Kandilim oldun
Ateşi bilirdim
Rengini ellerinde buldum

Aşkı çoğu anlattı
Kimi Dinledi İstanbulu
Kimi Hürreme yıktı saltanatı
Yaşadıkça dalında çiçek
doğdukça yerinde gün
okadar yaşasın sevdamız
bir yılı daha tattım seninle
binlerce yıl olsun bahtımız