Doğdum Şiiri - Hami Keserci

annem ve babamın aklında kıalan farklı tarihlerde,
ya bir mart ayı soğuk bir gecede
ya da ağustosda kavurucu sıcaklıkta
daha tokadı yemeden nefes aldım
hemşirenin kan kollarında
nefes alıyorum... kesilecek
gözlerimi çayırlardan,
saçlarımı karanlıktan,
tenimin rengini buluttan
yalnızlığım kavak ağaçlarından gelir
eşi dostu olmadan direk göğe yükselir
onunda benim gibi nefesi bir gün kesilir

başlangıçta hiçbirşeyken
herşey olmak bu olsa gerek
hayata ilk adımı attım doğdum
oda hoşgeldin tokadı vurdu ağladım...
bebekliğimi hatırlayabiliyorum
belkide anımsayabiliyorum
insanların beni öpüp koklayışları ve iğrenç ter kokuları
küçüklüğümün cahilliğinde beni kirletiyorlar
öyle garip bir yerki
ana karnı sıcaklığından insanoğlu soğukluğuna

...
sonra büyüdüm
nasıl oldu bilmiyorum ama büyüdüm işte
düşüncelere dalmaya başladım
çocukluğumun ağaç kovuklarına sığınan öğrenciliğimde
sıcak yaz tatillerinde soğuk bedenimden
coşkulu şiirler bestelemeye başladım
duygu yüklendim...yüklendim...yüklendim
daha çocukluğumda
ağrı kadar karla kaplandım
fırat gibi asi olan hayata munzur gibi barıştım
adını koyamadığım düşünceler yüzünden
nieagara oldu gözlerim çağladım
yüreğimi delen damlalarla yanağıma iki oyuk açtı
insanlar gamze dedi ve yakıştırdı
ben neden büyüdüm diyemeden...

...

gökyüzünde yıldızlar kayırdım
gündüzleri sadece benim görebildiğim yıldızlar
güneşimi kararttım öğle vaktinde
ve bir silgiyle sildim gökkuşağının renklerini
bir deli fikriyle
siyah beyaza döndü hayat perdem
ve ben kefen elbiselerimle seneryolarda başrolleri kaptım
taptım, bana zulmeden hayata taptım
o beni yok ettikçe ben onun için vardım

yaşı önemsemem ama onbeşime vardım
yalnızlığımı giderecek bir yar aradım..
keşke aramasaydım
bilmiyordum
paralandım karalandım
yeri geldi kapı oldum aralandım
korkudan sığındığım içimde taralandım..
bir yar aradım keşke aramasaydım

gözlerim kan çanağı
kalbim davul tokmağı
ölüm için sakladığım hançer yarimin adı
bir yar aradım keşke aramasaydım
gece kabuslarla,
gündüz sahte dostlarla
hayat acılarla vurdu
sonra güzel hülyalarımı bırakıp
bir yar aradım keşke aramasaydım

ömrüm bitti onbeşimde
şaha kalkan at idim
şimdi sessiz bir deli insanlar nezdinde
eh anlatmaya kelimeler yetmezde yine...

her şey içimde bir kıvılcımdı
yavaş yavaş tutuşup alev aldı
suskun mahsun bakışlıydı
gençken bir yar aradım keşke aramasaydım...
onaltısına varamadan öldüm
onu gördüğüm an gömüldüm
kabuğuma sokuldum, yaşlı kaplumbağa gibi
kendi bedenimi sömürdüm,içimde çürüdüm
doğdum, büyüdüm, bir yar sevdim ve öldüm...
şimdilerde unutulmuş ölü biri yazar
onbeşlik ömrümü yazıyorum azar azar...

sessizdeli