Doğdum Şiiri - Fahri Terzi

Bir ara sokakta,kerpiçten evde,
Ebemin şaşırtmış gözünde doğdum.
Aranıp sorduğum, rızkımız devde,
Elenmiş höllükte yokluğa doğdum.

Yarını pişirdi toprak ocağı,
Cennet köşkü,şirin ana kucağı,
Teneke sobada odun sıcağı,
Her sabah yeniden soğuğa doğdum.

Telden arabam var, tahtadan kılıç,
Kamışla atardık dağdağan alıç,
Hafızam mazime bulanık sarnıç,
Hatıra içinde hayale doğdum.

Emanet önlükle çektiğim resim,
Sualler sorulur,çıkmıyor sesim.
Gizemim çantamda, okunan isim,
Öğretmen önünde, okulda doğdum.

Namahrem başlarda oyalı yazma,
Büyüdüm elinde kürekle kazma,
Meskenimiz eski ahırdan bozma,
Parke taş döşeli sokağa doğdum.

Anınca üşüşür burnuma sızı,
Sessizce uçmuştu komşunun kızı,
Beklerdik tatili,gelecek yazı,
Bağlarda oynadım, Harput’ta doğdum.

Bahçede yarenlik,dağda çobanlık,
Aşık olurduk,masumane bir anlık,
Korkuturdu güneş kovan karanlık,
Gündüzü bırakıp geceye doğdum.

Göz açıp kapadım, bitti çocukluk,
Doruklarda dondu, sudan olgunluk,
Basamağın kırk beşinde yorgunluk,
Kayıp merdivenden, düşerken doğdum.