Doğduğum Yer Şiiri - Aytekin Erim

Şehrimin denize inen sokakları yok,
Ağlayan bulutlar gezinir gök kubbemde,
Sineme saplanır benim, sivrilen bir ok,
Damlalar sevişir benim kirli yüzümde.

Benim şehrimin kar biriktiren dağı yok,
Hayallerim meçhul, geleceği muhterem,
İmkansız gelir hep buralarda affetmek,
Çözüme kavuşmaz şehrimde hiç bir problem.

Şehrimin dumanlar kokan bacaları yok,
İçinde savaşır duhan kokan insanlar,
Hoş gelir şehrimde, doğayla kucaklaşmak,
Yükseklerden uçar buralarda kargalar.

Benim şehrimin kar beyazı pamuğu yok,
Beyazı kefene leşle yakıştırırız,
Atılan zarların suçlusudur hep hepyek,
Çocuklar misali şanstan da sıkılırız.

Şehrimin büyülü atlıkarıncası yok,
Tırnak yer büyürken sokaklarda veletler,
Gecelere kalır, ışıksız bomboş sokak,
O sokakta bir bir saklanırlar garipler.

Benim şehrimin aşk için vurulanı çok,
Bazen kalbe, bazen kör giden bir kurşuna,
İnsanın içine, açılır koca delik,
Ey şehir! Sen söyle olanlar ne uğruna?