O yıllar memleketin bacalarında kar ısınmaya çalışıyordu damla damla.
Her taraf bembeyazlara bürünmüş,
çocuklar çocukluktan kazandıkları haklarla kar topu oynuyorlardı.
Annelerinin üstünü batırma laflarını evde unutarak,
böyle bir şehrin kıyılarında çocukça yaşamaktır sevmek..
sonra ölüm ve yaşamak düşüyor aklıma
ölüm ve yaşamak birbirilerine sadık dostlar gibi;
""Bir tek dileğim var mutlu ol yeter” sözünün
bir kamyon yükü
anlam taşıdığı günlerdi
Kaldırımlar toz ve kağıt topakları
Ankara’nın
Devamını Oku
bir kamyon yükü
anlam taşıdığı günlerdi
Kaldırımlar toz ve kağıt topakları
Ankara’nın
Dicle bir başka coşardı yatağında
belki göle bakan bol camlı bahçesinde havuzu olan bir evimiz yoktu;
ama bunları geride bırakan yürek dolu sıcak bir muhabbetimiz vardı
o topraklar kadim kokusunu taşır uygarlıkların ve gün görmemiş çocuklar büyütür esmer koynunda...
amed, yurdum benim...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta