Doğduğum Şehir.... Şiiri - Beyza Beyza

Doğduğum şehir çok şey borçluyum sana...
Hani insanın herşeye güven duyduğu ilk yaşları vardır.
Yaşama karışan ilk adımları
Herşeye meraklı- masum halleri...
Sen benim güvenim ilk yaşlarımsın borçluyum sana

Öğrendiklerimi borçluyum sonra
Öyle ya sende yarım kalsaydı birşeyler
Yutmaz mıydı bu ruhsuz büyük şehirler
Sen doğduğum şehir sen benim biricik öğretmenim

Yaşamı senle sevdim ben...
Senle öğrendim hayata bağlanmayı
Mutlu olmayı
Neşemi sana borçluyum doğduğum şehir

Tek dostluğu yaşayabildiğim yer sensin
Senin yolların- tabiatın - caddelerin şahit
Yaşadıklarıma
Yaşadıklarımıza... doğduğum şehir

Havan bile bir başka
İlk nefesimi çekişimde dolmuş ciğerlerim senin havanla
Doğduğum şehir müptelasıyım soluduğum havanın
Gel görki uzak diyarlardayım
Suni teneffüse mahkum ne zamandır soluk almalarım

Doğduğum şehir! Taş taş üstünde kalmadı diyarlarında
Yine de dimdiksin yine ayakta
Yine yeniden eskileri yaşatırcasına
Kan ağlıyor içim gezerken yollarında

Hayatı tüm gerçekliği ile tanıtansın doğduğum şehir
Tüm çıplaklığıyla serdin karşıma yaşananları
Hayatın dürüstlüğü kadar riyası olduğunu
Beyaz saflığın kara katranlara nasıl bulandığını da gösterdin bana
Tüm olumsuzluklara rağmen yılmamayı da...
Sana borçlarım durmadan arttı doğduğum şehir

Bir amaç uğruna geldiğim ve bir inat uğruna kaldığım
Sevimsiz gökdelen diyarlarını senin kadar sevemedim
Mecburen o yasak mekanlarda kaldı bedenim dönemedim sana bir daha
Ama biliyor musun ruhumu da getiremedim buralara
Herşeye rağmen değişmeye çalıştım ayak uydurmaya
Yine de yitirmedim benliğimi doğduğum şehir...

Değiştiğim sandığımda buna sadece ben inandım
Seni kandıramadım doğduğum şehir
Nasıl kanabilirdin ki
Yabancı sokaklarda hep seninle yaşadım
Rüyalarımda senin yollarında koştum-oynadım
Hasret giderdim kucakladığın bütün sevdiklerimle

Evet doğduğum şehir bedensiz bir ruh yaşıyor sende...
Beni manen koruyup, sardığını hissettiriyor
Bu bana güç veriyor doğduğum şehir
Anlıyor musun? Güç veriyor! ...
Sana gücümü borçluyum doğduğum şehir

Bunca borca karşılık senden son kez bir dileğim olacak doğduğum şehir
Yaşananları anımsatacak, sende kalan ruhumu bedenimle buluşturacak
Bir toprak bana verebileceğin son hediyen olacak
Üzerimde kır çiçeklerinden bir demet ve kavak yellerinin serinliğinde
Ruhum aradığı huzuru bulacak...

(04/06/2003)
ADAPAZARI'ma...