Doğduğum Şehir Şiiri - Mehmet Yaş

Bu Şehir hayata ilk göz açışta,
İlk defa dünyayı gördüğüm Şehir.
Korucuk, birazcık kalsa da dışta,
Bu Şehir çok düşler kurduğum Şehir.

Ta İNCE BURUNDAN görünür ADA;
HAMSİLOS Koyu da aynı rotada!
Karadeniz’deki en uç noktada,
Bir bilmece gibi sorduğum Şehir!

KARAKUM’DAN başlar GERZE’YE kadar,
Altın kumsalları cana can katar!
Her taşın altında bir tarih yatar,
DOĞAL LİMAN’INDA yunduğum Şehir!

Kestanesi meşhur, Mantısı hele,
ERFELEK’TE çağlar birkaç Şelale
“En Mutlu Şehir”miş şaştım bu hale,
Esrarına kafa yorduğum Şehir.

Denizin içinde yüzen bir Şehir,
Kalkınması halen mahşere tehir!
Unutulmuş gayrı tenhada zahir;
Nalına mıhına vurduğum Şehir!

Sabahattin Ali mızrabın murcu,
Onu yâd etmemiz insanlık borcu;
“ALDIRMA GÖNÜL..” der, surların burcu,
Zindanından hicap duyduğum Şehir!

Nezih Onan, Diyojen’le sahilde;
Ahmet Muhip Dıranas her gönülde;
Ömer Sümer, Ferit Dikmen bu İl’de;
Size eşkâlini sunduğum Şehir!

YAŞ der; naçizane ben Mehmet YAŞ’I,
Şair, Söz yazarı Levent BEKTAŞ’I,
Ezelden ozandır her vatandaşı,
İşte böyle benim doğduğum Şehir!
21.07.1977