Doğduğum Köy Şiiri - Ahmet Berat Ünal

Sevmek ne kadar güzel seni
Sevmek ne kadar güzel.
Karlı dağ yamaçlarında;
Koşmak, üşümek ne kadar güzel.

Ben sılamı özleyen biriyim,
Üşütmez köyümüzde esen yeller.
Yağsın varsın yağmurlar,
Buzlu dökülsün tepeme kar.
Yine üşütmez beni;
Esen rüzgâr, yağan kar.
Sevmişim seni ölesiye doğduğum köy;
Senin havan üşütmez beni,
Korkutmaz karanlıkların.
Ben ne kadar yapayalnız;
Olsam da yüreğimde sen var.
Seviyorum ölesiye ağaçları.
Buz tutmuş evimin saçakları.
Bir kadın sevgisiyle kucaklıyorum;
Bacamdan dökülen karı.

Gülümsüyor sobam sanki;
Duvarlar, asılı aynam,
'Safa geldin' diyor bana.
Ben bu köyün toprağıyım..

Geceleri ayağıma takılan taşlar
Diyor ki: Tanıyorum bizimsin.
Üstümde parlayan Ay,
Işıldayan yıldızlar
Selâmlıyor beni...

Noter n. 3616