Doğduğum Köy Şiiri - Salih Altıntop

Gezip dolaşsam da köy köy
Ekmek davası kader işte bu
Kasaba kasaba hala umudum var
Vilayet vilayet ille ki doğduğum köy

Bir yamaç köyü işte Bünyan bu
Bu yamaç köyünde kim bilir
Sayısı belli değil gelen gitti
Mezarda yer kalmadı mevtalar için

Çipilli çeşmesini arıyorum
Bulup suyun içemiyorum
Çipilli atalarımın armağanı
Geceleri bile rüyamda sayıklıyorum

Bünyan’ı bana sor anlatayım
Dağlarında kekik kokusunu söyleyeyim
Bahçıvanlar bahçelerinde elleri nasırlı
Bünyan’ın bütün kültürünü anlatayım.

Gençliğimde kayabaşının mağaralarını
Birbirlerine geçer dar yolları
Eteğinde sarı, kırmızı ak güllerini
Anlatayım Velievi, Şahsenemin bülbüllerini

Tarlalarda boyunu eğmiş sarı başaklar
Harmanda düven altında ezilen samanlar
Akşam eve gelirken yorgun çiftçiler
Mis gibi yemek kokularını anlatayım sana

Gençlikte bahar gibi yeşil çayır gibiydim
Şimdi yaşım yetmiş bozuk araba gibiyim
Benden öncekilerde aynı köprüden geçti
Kendim yaşlı köyümde hep genç gibiyim

Kayabaşından çok seyrettim köyümü
Rüzgarlar merhametle okşar yüzümü
Bazan hırçınlaşır karıştırır saçlarımı
Köyümde yaşayıp geçirmek istiyorum ömrümü.