Kimi kol bacak kırık bekliyorken sabahı,
Ölümle savaş eder göklere çıkar ahı.
Kimi fahişelerle artırırken günahı,
Tuhafıma gidiyor züppelerin hüneri;
Hep düşünüp dururum doğduğum gündenberi.
Kimi çılğınlık edip eğlenceye bel bağlar,
Uslansana, acım benim, dinlenip dursana artık.
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
Devamını Oku
Akşam gelse derdin hep; geldi bile Akşam; bak, işte:
Bütün kenti kapkara örtüsüyle sarar karanlık,
Kimine kaygı salmış, kimineyse mut getirmiş de.
Ölümlü kalabalık, dışardaki pis kalabalık
