Doğduğum Gün Şiiri - Merve Merve 2

DOĞDUĞUM GÜN

Ne umutlarla doğdum,
Ne heyecanlarla aldılar beni kucaklarına.
Sarıp sarmaladılar kollarında,
Kokumla daldılar yorgun uykularına.
..
Yıllar,
Acısıyla tatlısıyla geçen seneler...
En güzel yaşlar,
Gözlerinin parladığı anlar.
..
Doğdum...
Bir çocuk doğurdum.
Yeni umutlar biriktirdim,
Çocuğumla yarınlara gebe...
..
Yorgun seneler,
Dolu dizgin yıllar.
Yanağımdan süzülen yaşlar,
Yüzümdeki gülüşler.
..
Hayatım, nefesimi içime çektiğim an başladı,
Zamanı iliklerime kadar işledi.
Acılarımla törpülendim,
Sevinçlerimle kanatlandım.
..
Dileğim kalpten kalbe, iyilikler ritim tutsun,
Asırlarca güzelliklerle taşsın.
Yaşamak, güzel yaşlanmak,
Gelecekteki sevgilere mum üflemek...
...

Bir insan mutlu olduğu an yaşını kabul edermiş. En çokta yaşı ilerlediğinde... Bir kadın geçmişinde veya geleceğinde istediklerini, hayallerini gerçekleştirebiliyorsa, acısını hüznüyle birlikte kabul edebiliyorsa tüm benliğiyle o zaman yaşını kabul eder. Bir parça hayal kırıklıkları yaşlanmasını engeller veya dibi görüp kendini yaşlı ve bedbaht hisseder. Kadın ne kadar çok şanssızlık çekerse o kadar çok yıpranır, umutsuzluğa kapanır ya da daha çok hırslanır. Aşktan çekilen acılar, kalplerin birleşememesi dikeni kalbe ilmek ilmek işler. İşler de kadın bu sancıyı ölüm sanar. Halbuki zamana ne hüzünler ve ne mutluluklar sığar. Türlü türlü hayat felsefesini işler zaman. Belki evrenden bile daha büyüktür türlü duyguları barındırıp bir anda yokmuş gibi davranması. Zamanı alzheimer hastası olarak görüyorum, gelecekteki geçmişi unutturuyor. Mesela bir bebek sahibi olmak zamanında çektiğin aşk sancılarını sevdalarını hatta aşık olduğun mutluluklarını bile unutturuyor. Tek gerçek ve vazgeçilmeyen sevgi bir bebeğin ağlamasıyla başlıyor...
01.41
26.12.2020
Merve