DOĞDUĞUM EV
Bir varmışız, bir yokmuşuz,
Bir zamanlar biz çokmuşuz...
Karşımızda Doğduğum Ev
Meğer, sevgiyle tokmuşuz.
Ben sana mecburum bilemezsin
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
Devamını Oku
Adını mıh gibi aklımda tutuyorum
Büyüdükçe büyüyor gözlerin
Ben sana mecburum bilemezsin
İçimi seninle ısıtıyorum.
değerli kalem gurbette eekmek peşinde koşan lar yıllar sonradoğduğu köye gittikleirmde baba ocağının viran olduğunu görünce hep bu ezik ve hüzünlü duyguyu yaşıyorlar tüm gurnetçilerin feryadını yansıtmışsınız kaleminiz var olsun kutlarım
harikaydı. cuk oturdu üstüme. benim doğduğum ev de aynen öyle. baharı bekliyorum. hele havalar bir ısınsın. az kaldı. on yıl oldu emekli olalı. başkaları için yaşadığımız yetti gari. kalan ömrümüzü de kendimiz için yaşamayalım mı? sonunda karar verdim artık yazları orada geçireceğim. hazırlık yapıyorum. ev yenilenecek, avlular tamir edilecek, bahçe tımar edilecek; domates, biber ekilecek. ötesi olmayan köydeki babam, hem de anam 'aferin oğluma' diyecek. ben de huzuru bulacağım. olamaz mı? kim bilir...
sevgi saygı ile.
Gene de güzel olan bir şey var... Doğduğunuz ev karşınızda ya da en azından gözünüzde canlandırabiliyorsunuz...
Kaleminize sağlık sayın Nebi Ünler...
ömür ne hızlı geçiyor
Bu şiir ile ilgili 4 tane yorum bulunmakta