Doğduğum Ev Şiiri - İbrahim Halil Sipahi

Doğduğum ev kerpiçti, Toprak tavanlı,
Ve yağmur la beraber, O da akardı.
Hatırımda daha dün gibi
Leğenler arasında yattığım,
Yağmurlu kış gecelerini..
Dışarıda idi derme çatma tuvaleti,
Bahçede iğde, turunç ağacı,
Unutmak mümkün mü,?
Taze yumurta aldığımız kümesi.
Tulumbadan su çekerdik,
Yemeği sinide yerde yerdik.
Daracık iç içe sokaklardan,
Gelinirdi evimize, Parke yollardan.
Gaz lambası altında oturur,
Kuzineli odun sobasıyla ısınırdık.
Üzerine devamlı sıcak ıhlamuru,
Anam fırınında yapardı yemekleri,
Kestane pişirmek de çok keyifli olurdu,
Uzun ve soğuk kış geceleri..
Lambalı radyodan dinlerdik,
Gece ajansı, arkası yarın,
En güzel şarkılara eşlik ederdik.
Doğduğum ev kerpiçti, Toprak tavanlı,
Ve yağmur la beraber, O da akardı.
İki oda bir mutfak biraz da dardı,
Ama o evde hep mutluluk vardı.

18.04.1977/Adana