Dogdu Ve Óldü Şiiri - Fahri Işık

Gece saat Sıfır..dört
İlahi Gücü ile dünyamıza
Hükmeden Tanrım Feryadımı Duy
Dar Boğazlarda halka Halka
Dert Zincirine Bağlanmış
Aciz kulunu Duy
Ruhumu Dilimi Anlamayan bir ülkedeyim
Benligimi Katre katre yitirmiş
Şuursuzluk Denizinde Kaybolmaktayım
Bana yardım et
Bana Bahşettigin Dünya Güzeli
Bahar Gözlü Kadınıma Muhtacım

Güzeller Güzelim, Sana Haykırışlarımı Duy
Cinsi Arzuların,
Paçavradan Farksız Olduğu Yerlerdeyim
O Tertemiz Kadınlığınla Bana Koş
Sensiz Yapamıyorum
Sonsuz Kahır Bataklığıda çırpındıkça Batıyorum
Temiz Yüzün Gibi Ak Ellerini Uzat
Kurtar Beni çıkamyorum
Bu kapkara Evrende, Kör misali
Degneklere Muhtaç, Şuursuzca Yürümekteyim
Çimen Yeşli Gözlerine Muhtacım
Yollarımı Aydınlat Göremiyorum

Uzak Diyarlada Yanar Dağlara İnat
Sana Hasretten Kavrulmaktayım
Çıkmaz Sokaklarda Umarsız çabalarla
Sana Gelmek İstiyorum
Kirli Ellerin Deymedigi Saçlarını Tel Tel Ula
Beni Zülfüne Bağla Yanına çek,
Ő yle Yorgun Ő ylesine Kaybolmuşm ki,
Yol Bulupta Sana gelemiyorum

TANRIM Bu Haykırışımı Kadınıma Ilet Duysun
Eger Bir Gün Onu Görmeden Göçesem
Hani O Tarsusta Bir Yer Vardı
Orada Doğmadan Ő lenler Yatardı
Beni Oraya Gömsün
Son Arzumdur Resmimiz Olsun Başımda
Şöyle Bir Yazı Olsun Mezar Taşımda
Adı Şaban Oğlu Fahri, Soyadı da Işıktı
Sevgililerin En Güzeline, Ő lesiye Aşıktı
Sormayın Yaşamasını Kaç Yıl Oldu
Yaşamadı ki Garibim, Doğu Ve Ő ldü.