Hani büyük üstad Neşet ağam diyor ya;
"Yazımı kışa çevirdin kar yağdırdın başa Leylam;
Viran oldu evim yurdum ne söylesem boşa Leylam"
Ben hayattan elimi çekmiş iken sen geldin;
Ben ağlar iken gözyaşımı sen sildin;
Ben karanlığa hapis olmuş iken;
Beni sen çektin;
Seninle, seninle doğdu benim güneşim...
Benim yüzüm seninle gülümsedi;
Umutlarım yenik düşmüş iken;
Tekrardan seninle yeşerdi...
Seninle, seninle doğdu benim güneşim...
Dışarı da gezer idim de;
Selam vermekten çekinir idim;
Konuşmam anlaşılmaz diye korkan ben;
Şu sıralar birçok kişiye konuşarak selam verdim...
Seninle, seninle doğdu benim güneşim...
Kayıt Tarihi : 28.10.2024 16:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!