Doğaya Türkü Şiiri - Hüdai Ülker

Kollarımı geren bir felsefeyle uğraşıyorum,
düşünceler tıkırdıyor alnımda
ve sırtımdaki karıncalar büyüyor.

Irmaklarda bir kargaşa var,
bana akar azgın sular,
ben çalkalanırım, dağlar övünür.

Ayaklarım uyuşur,
saçlarım dağılır,
gördükçe dağlarda kıvranan,
hırpalanmış çamları.

Yaşlılığın öyküsünü anlatır ulu tepeler,
oysa zaman korkutamaz göz bebeklerimi.
Genç kalmalı zirveler,
kent kuşları çığlıklarıyla övünmeli.

Irmaklarda bir kargaşa,
beni boğmak ister,
kenti işgal eden dumanlar,
boğmayın geleceğimi
ve işgale son verin.

Yoksa kim anlatır,
kollarımı geren felsefeyi
ve kim söyler
doğanın türküsünü.