Doğaya Karşı Çıkarcı Sevgi

Malum
son yıllarda
”herbalism” trendiyle
bitkisel şifa dürtülerimiz de motive edilmeye başlandı ya;
artık sebze-meyve muhabbetlerde son moda
”Ayy! Brokoli ve domates erkekliğe çok faydalıymış;
bol bol yiyelim! ”
”Aayy! Boşver tadını, içmene bak.
Nar suyu da bilumum şeylere devaymış! ” şeklinde
faydadan temellenmiş cümleler oldu!

Halbuki ben Doğa Ana’nın ürünlerinden bahsederken
veya onlara yaklaşırken; büyük çoğunlukla
bütün bir skalayı severek, içimde hissederek kabul ederim
herbir üründe bir zevk-tat bulmaya çalışırım
acısıyla, tatlısıyla...
Ben severim, kabullenirim, tadına varırım insan halimle;
zaten bünyeme girince Doğa Ana da
elinden geleni yapar vücudumun çeşitli bölümleri için
bundan da eminim.

Diğer türlü
o şuram için, bu ise buram için iyidir deyip
Doğa Ana’nın ürünlerini bünyeme almak;
bana hep
parasından, şöhretinden
ve toplum içindeki saygınlığından dolayı evlenilen
kadın veya erkeği hatırlatır.

O zaman buna ne kadar dürüstlük denebilir ki?

(Ekim 2006)