Doğaya Haykırış Şiiri - Esma Abay

Hafif rüzgar esiyordu,
gün batımında.
Saçlarım dalgalanıyordu.
Sanki tüm Dünya'ya haykırırmışım gibi.

Bağırıyorum ağaçlara,
'Daha fazla oksijen verin'
Bağırıyorum rüzgara,
'Sende hızlı es',
Bağırıyorum, taşa toprağa,
'önümden çekil'.

Sonra, ağaçlar oksijen vermeyi bırakmış,
Karbondioksit veriyor.
Rüzgar esmeyi bırakmış,
Fırtına koparıyor.

Taşların hepsi önümde,
Ağaçlar ve rüzgar
Sanki birleşmişler,
adım atamıyorum.

Ve korkulu bir kabustan uyanıyorum.
Gökte yıldızlar,
Elimde kalem,
Önümde defter var.

Sonra yazmaya başlıyorum,
Taşa, toprağa, rüzgara
ve ağaca haykırıyorum:
'Hepinizi çok seviyorum'

(Kınık/06.06.2006)