Doğaya Dönüş.1. Şiiri - Devrim Ser Çindemir

Bitkilerin yoğurduğu genler dönüyor özüne
Sesler utanıp doğanın senfonisinden
Frekans değiştiriyorlar gezgin misali.
Çiçek çiçek dans ediyor bir arı
Akşamdan kalma mutluluk.
Neresinden devşirdiysem özsuyumu
Oraya yaslanıyorum.

Minarelerce avcı tüfekleri patlıyor ardım sıra,
Kuş sürülerinin feryadıyla dağlanıyorum.
Susum sus olsun ki;
Alacak dünya öcünü.

Tapu müdürlüğü çalışıyor harıl harıl.
Çıkarılıp yerin ilkleri bir bir..
Vuruluyor borsaya.
Nehirler tutulup boğuluyor,
Acımasızlığın beş zamanında.
Hasan keyfim kaçıyor..
Toprağa basıyorum ayaklarımı.
Böcek böcek, örümcek parmaklarım.
Meyve meyve çeşitleniyorum hemen.
Kimyasal zehirler sıkılıyor üstüme.
Susum sus olsun ki; Alacak dünya öcünü.

Birbirimizle paylaşmayı beceremediğimiz gibi.
Beceremiyoruz diğer canlılarla paylaşmayı,
Yaşam tüm kiniyle düşüyor aramıza.
Bir köpek işiyor çöp kutusuna.
Sucuktan kısrak kişniyor
Ve kurbağa katliamını çağırıyor yağmur.
Göçmen kuşların kanadına değiyor özlemim.
Bulut bulut gökyüzü gerinip,
Renk kardeşi oluyorum denizlerin.
Cennet cennet parselleniyor sahillerim. Susum sus olsun ki… Alacak dünya öcünü.

İnsan babamdan miras kalan
Şehirler talan ediliyor.
Sular altında bırakılıp,
Kaçırılıyor gözümüzden.
Tarihi resimlerin üzerine
Ucuz aşklar yazılıyor adi boyalarla
Ve ben hala bir amfi tiyatro yapamıyorum
Akustiği protokolü aşan.
Cami duvarındaki bir taşı alıyorum omzuma
Ofum yok, pufum yok
İnsanlıktan ağır aksak
Örtmeye çalışıyorum hırsızlığımı.
Ama susum sus olsun ki. Alacak dünya öcünü.

Atmosfere gücüm olsun
Her canlının bebesini almışım kucağıma.
Taş oluyor tabanım
Zehirli sularda kaydırılan.
Gitmeyeceğim diyorum, yapmayın yolları.
Yığılmayın diyorum toprak anamın üzerine.
Bitkilerin yoğurduğu genler dönüyor özüne
Sesler utanıp doğanın senfonisinden
Frekans değiştiriyorlar gezgin misali.
Sabah kokusunu sunuyor,
Ağzımı dayayıp fabrika bacasına
Burnumu uzatıyorum.
Susum sus olsun ki; Alacak dünya öcünü.
Görecek insan gücünü.
Görecek…
27.08. 2005
ÇİVRİL
Devrim Ser ÇİNDEMİR