Doğarken Ölmek Şiiri - Zehra Aydın 2

Bir tren garında
Elimde bir buket çiçek
Yüzümde bir tebessüm
Bakışlarımda bir umut

Kırık bir kalbim
Ağlamaklı gözlerim
Birde özlemim
Seni beklerim

Ben anılarımda kayboluyorum
Olmayan birini bekliyorum
Hayallerle yaşıyorum
Yanlışlarla büyüyorum

Bir yalana inandım
Geçmişe dönerim sandım
Ama artık anladım
Her şeyi zamana bıraktım

Gel geçmişteki ben gel
Gel ki sana yanlışları öğreteyim
Sen yeter ki söz ver
Ben seni hep beklerim

Gelemezsen eğer
Vicdan azabı duyacaksın
Doğarken öldüğünü
O zaman anlayacaksın