Doğarken Ağlamak Şiiri - Muhsin Koçak

Ağlarına takılmaktır hayatın,/ karanlığa çığlık...,
Buz dağlarında kardelen
Baharında solmaktır ömrün,…
Yarınlara Ekmek, bedenlere alevdir gözyaşları,
Al yanaktan, yürek kuytusuna biriken hasret…

Doğarken ağlamak…
Gelişi,sorgularında saklı tutmak,
İz düşürmek tarihe,
boynuna ilmik,
celladı ihanet, hain ve sinsi…
idam sehpasında, “düş”lere gülümsemek…
hayallerde alev alev yanmak,
acılarına aldırmadan…
Boğulmaktır,
paletsiz daldığı umut deryasına…
Boğazına düğümlenen nefes,
Sevgi ve hasrettir yaşamadan…

Yanarken ağlamak…
Yarınlara doğmak,
Âmâ vicdanlara ışık,
Küllerinde, yanan bedenler olmak…
“İnsan”ca düşünmek – yaşamak….
İnancı uğruna ölmek ….
Madımak’ta
Kül oluşa alev yelleyen,
Ve gülenlerden fark …

İnsan olmaktır….
Doğarken ağlamak…