Doğanyol Şiiri - Osman Kaya Malatya

Keferdiz adınla gelmiştin dile,
Efsane ismini aldın Doğanyol,
Toprağın taşınla benzersin güle,
Asırlarca narin kaldın Doğanyol.

Ziyaretçitepe etrafı sarı,
Ulubaba tepeyle Pamukkarı,
Ulutaş köyünden dikmişler narı,
Toprak kıymetini bildin Doğanyol.

Akbent, Berhamlı, etrafı bağlar,
Burçköy, arpa, buğday, ekmeni sağlar,
Cevheruşağı’nın, suları çağlar,
Çalıştın gücünü buldun Doğanyol.

Damlı’yla, Gökçe’nin, mısır darısı,
Yalınca’da mişmiş altın sarısı,
Gümüş, suda bal yapmış bal arısı,
Hak ettiğin yere geldin Doğanyol.

Koldere’de uzar selvi dalları,
Konutköy, bürünmüş yeşil alları,
Açılmış Mezra’nın geniş yolları,
Selvin ile namlar saldın Doğanyol.

Yeşil köy etrafı kırmızı güller,
Dallarına konmuş öter bülbüller,
Poyraz köyde akşam esiyor yeller,
Gül gibi yüzlere güldün Doğanyol.

İnsanın çalışkan tembellik etmez,
Helal kazananın kazancı bitmez,
KAYA’m anlatmaya sayfalar yetmez,
İlim deryasına daldın Doğanyol.