Doğanşehir,Karaterzi köyündeyim,
Oturmuşum kaysı bahçesinde,
Bir sana bakıyorum, bir bana bakıyorum.
Bir seni düşünüyorum, bir kendimi..!
Bu nasıl bir yalnızlık duygusudur,
Allahım diyorum.
Temmuzun yirmisi güneş olanca gücüyle ısıtıyor,
Kaysı ağaçlarının yaprakları bir nebze olsun.
Çılgın sıcağa dur diyebiliyor.
Ağaçların koyu gölgesinde, güneş etkisini yitiriyor,
Senin bana, sevgini yitirdiğin gibi..!
Burası benim doğup büyüdüğüm yer,
Memleketim Doğanşehir'in Karaterzi köyü,
Burada insanlar bir başka sıcak,
Saygısında kusursuz küçüklerimiz,
Sevgisinde,sınırsız büyüklerimiz.
İnsanlığın zirve yaptığı yer,
Memleketim..!
Doğanşehir, Karaterzi köyü.
Kayıt Tarihi : 1.1.2019 20:32:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Güncelleme tarihi:20.07.2002- Doğanşehir-Karaterzi mah. Şiirde de bahsettiğim gibi 20 Temmuz 2002 yılında sıcağa karşı Kaysı ağaçlarının gölgesinde oturmanın önemini arz ediyorum.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!