Doğanın Sesi Şiiri - Muhammet Köçen

Üstte bir koruluk, altta bir pınar,
Seslenir ovaya haydi gidelim!
Koşulsun yılkılar, vurulsun nallar,
Toprak uyanmadan haydi gidelim!
Yeşilin bağrında bekleyenler var,
Kımıldansın orman dinsin bu hasret.
Gözleri ufukta bekleyenler var,
Çağlasın dereler, çağlasın rahmet.
Hiç anılmasak da biz bahtiyarız,
Yeter ki solmasın renk renk çiçekler.
Gül suya kandıkça biz bahtiyarız,
Kalkalım! Gidelim! Birisi bekler.
Dal dal yükselelim,
Meşeler omzunda.
Göğe seslenelim,
Haydi! Gün doğsun da.
Yine gölgemizde türkü söylensin.
Yine bağrımızda Leyla süslensin.
Dal dal yükselelim,
Meşeler omzunda.
Göğe seslenelim,
Haydi! Gün batsın da.
Mecnun’un sesi var eğil toprakta,
Duysaydın gezmezdin bir gün ufukta.
Sen de terk etmezdin toprak anayı,
Sinende taşırdın elbet doğayı.
Toprak candır, aşktır, her taş vatandır,
Üstünde her iklim inan bahardır.