Doğanın Resmi Sen Şiiri - Kenan Kervan

Alıp elime kalemi kağıdı; yazayım diyorum doğayı, dünyayı.
Çiçeğe bakıyorum sen kadar güzel, su sen kadar berrak.
Ve yağan yağmur ellerin kadar şefkatli okşuyor saçlarımdan.
Bir nehire geliyorum güldür güldür tıpkı sen gibi deli dolu.
Senin gibi birden boşaltıyor sonra içini yüksek şelalelerden.

Olmuyor işte neye baksam, nereye gitsem hep sen.
Hep seni anlatıyor bu kainat bana, adını fısıldıyor kelebekler kanat sesleriyle.
Ve güneş tam tepeden öyle yakıyor ki senin yaktığın gibi
Bir meltem rüzgarı esiyor ılık nefesin gibi yanaklarımı öpüp geçerek.
Senin gibi hırçınlaşıp çıkartıyor ceketimi otur kal der gibi.

Senden ne kadar kaçsam da dönüp dolaşıp seni buluyorum her yerde
Kuşların kanadında, rengarenk gökkuşağında, ayda,yıldızda
Ve karşımdaki koskoca arz-ı semada bulutlar senin ismin yazmakta
Bir ceylanın gözünde, öten kuşların nağmesinde, ölen dirilen toprakta bile
Senin resmini çizmiş sanki doğa bu koskoca dünyada.