Doğanın Kuralı Şiiri - Muttalip Ermiş

Yine herze manki gibi yağmur yağıyor,
Hava kara bulutlarla çevrili
Ne yana baksam
Ağaç dalından kopmamaya direnen yapraklar…

Bir ağacın dalından düşen
Solmuş bir yaprak,
çok direndi tutunmaya çalıştı
Ama sonunda pes etti.

Direnmekten yoruldu
öğlece uçtu gitti
Savrularak oradan oraya uçtu tutunacak dalı kalmamıştı artık
O kadar çaresiz gözüküyor duğki

şimdi ise o ağaç
O son yaprağını da kaybetti
Çırıl çıplak şimdi
Yeni yapraklar yetiştirecek

Onlarda yeşerecek,kuruyacak, uçacak gidecekler
İnsanlar da böle ama insanların tek farkı
Hemen pes etmeleri
O ağaçtaki son yaprak gibi

Sonuna kadar savaşmıyorlar
En küçük yenilgide pes ediyorlar
Sanki dünyanın en büyük derdini taşıyormuşlar gibi geliyor insanlara
Ama bu hayatta en önemli şey pes etmek değil?

Sonuna kadar savaşmak
Bunu başara mıyacak kadar aciziz işte
Ama bunu da kabulle neyemicek
Kadarda gururluyuz
işte buda ‘DOGANIN KURALI’ istesen de değiştiremiyorsun