Doğanın Kulları(!) Şiiri - Cihat Şahin

Her devirde bulunur, sivri zekâ(!) akıllar,
Bir ilahı bırakıp, bin ilaha(!) taparlar.
Kitap, resul sormazlar, ilahlardan(!) o kullar,
Düşünmeden nadanlar, dalalete saparlar!

Bu yüzyılın en meşhur, tanrısıdır(!) tabiat,
Tonlarca aydın(!) ahmak, bu tağut’a inanır!
Müminlere derler ki; “geç eskiyi, tabu at! ”
Kendileri ne yazık, putları ilah tanır(!)

Taş devrinde yaşarlar, ilkellikte çağdaşlar(!)
Müslüman’ı görünce, orta çağa çatarlar(!)
Tek ilah’a şahitlik, ediyorken dağ, taşlar!
İdrak’leri çıkarıp, çöplüklere atarlar!

Yüz binlerce nebiyi, kale alıp sormazlar!
Yüz dört kitap, suhuf’u, yok sayarlar ahmakça.
Onca ayet, hadise, beyinlerin yormazlar!
Gaf sarhoşu kafalar, yazar, çizer nahakça?

Bin bir ismin nakış’ı, her varlıkta görünür!
Fark ettirir kendini, akil olan naslara.
Beyni zomlar bunları, düşünmeye erinir!
Tecelliyi tefekkür, kalır yine haslara.

Doğa ayna kudrete, her varlıkta akseder!
Şuurdan mahrum olan, rab zanneder yasayı!
Ariflere hikmeti, hak bu tarzda faks eder,
Minnetle dolan kalpler, atar gamı, tasayı!

Bir kitaptır tabiat, kâtibiyse o Halik!
Bir defterse şayet o, defterdarı Allah tır!
Kâinatta tek rab var, tüm mülkünde o malik!
Her kanunu o koyar, çünkü hak tek ilahtır!

Cihat ŞAHİN
16.12.2009-İZMİR