Doğanın Çocuğu, Çocuğun Doğası

O eski baharlar yok artık,
Mor çiçekler açmıyor yollarda,
Bülbüller şakımıyor ağaçlarda,
Bulutlar uçmuyor dağ başlarında
Çocuklar oynamıyor sokaklarda.

Hava kirlendi, sular pislendi
Çocukların topları, ipleri alındı.
Bülbüller susturuldu,
Bulutlar durduruldu.
Asfalt döktüler çiçekli yollara,
Gökyüzü görünmez oldu.

Nefret ve sevgi arasında sıkışıp kalmış masum yürekler,
Demir beşiklerde sallanan bebekler var.
Sen böyle olma çocuğum,
Yoksa alırlar senin de sevincini,
Topunu, bulutunu, emeğini.