Doğan Gün Şiiri - Derya Avşar

Doğan Gün
Kentin ışıkları söndüğü vakit
Canlanır içimdeki sessiz çığlık
Parmak uçlarıyla dokunurum rüzgâra
Yıldızları avuçlarım göğün koynunda

Gece, göz kırpar tenha da yalnızlığıma
Titreyen sokak lambaları üşür tenimde
Kulağımda ayak sesleri yankılanır
Gözlerim uzanan yollara takılır

Git gide büyür gecenin gözleri
Ay saklanır göğün ardına
Mehtap yorulur beklemekten
Yıldızlar söner birer birer

Gecenin kovduğu gündüz doğar
Günün ilk ışıklarıyla kuşlar alkış tutar
Ve hayat tüm ihtişamıyla yeniden başlar
Geceyi karşılamak için, akrep yel kovanı bekler...
18 Eylül 2021