Karanlıkları yırtan ışık
Zalimce sızarcasına odama
Ay ışığı üzgün ve sessizce
Terk ediyordu yerini güneşe
Ben yine bu sessiz kavgayı
Seyredip
Sen
Kırık aynalardamı seyrettin
Param parça etmişçesine
Aşkını bitanem.
Gözyaşlarındamı Boğmak istedi gözlerin
Geceyi
Akşam ışınlarını terk edince geceye
Rüzgar savurunca saçlarını
Zaman geçip giderken sonsuzluğa
Uzaklatda taaa uzaklarda seni düşler olacağım
Gözlerin girdi düşüme!
Gözlerimi gördüm gözlerinde
Saçlarını gördüm başak sarısı
seni gördüm düşümde
düşümü gördüm gözlerinde
Yine
Özlemle sevgi dolu
Yarıda kaldı tüm sevecenliğim
İçimde bir giz nefretle baktı denize
Dalgalar
Yine dövüyordu acı acı kayaları
Vurulmuşum simsiyah saclarına
Değil
İçimi delip geçen gözlerinede
Değil
Yüreğini sevdim bitanem
Mesafelere inat
Bir gün gözlerin yaşlı
Dudakların çatlak
Saçların bembeyaz olmuş
Eski güzelliğinden
Hiç bir eser kalmamış olursa
Beni hatırlamanı isterim
Seni deli gibi seven
Ayrılık nedir bilmiyen
Gülünce gözleri gülen
Biri vardı
Hatırlıyormusun
Gecenin karanlığında
Akşam olacak yine
Gün yine batacak eskisi gibi
Bir adım daha atacağız ölüme
Düşekalka,güleoynuya
Yine sabah olacak
Güneş yine doğacak evrene
Bir yer olmalı
Karanlıklar kadar pembe
Uzaklıklar kadar yakın
Düşler kadar gercek
Terk edilmişler kadar aşık
Ölüm kadar kulsal
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!