Doğan Bir Umudun Sancısı Şiiri - Bekir Bora

Ayak izlerimi tanır bu şehrin taşları
Çünkü satır satır okudum bu şehri
Adım adım dokudum her caddesini
Akşamüstü gezdim bütün sokaklarını
Yoksulluk konuşlanmıştı köşe başlarına
Cehalete açılıyordu kapılar
Bir yudum su kırabilirdi zincilerini
Su zehirli bir silah addedilmişti binlerce yıldır
Umut sessiz, kimsesiz ve kimliksizdi
Nasırlı elleriyle tütün sarıyordu öfke
Ve bir nefes yetmiyordu hırsını dağıtmaya
İhanet bağrından çıkmıştı
Bir parça ekmeği bine bölüyordu
Ama bölemiyordu korkularını yalnızlıklarını ve ölümü
Ve bir rüya görüyordu
Uyuduğundan habersiz
Mavi gökyüzünü görüyordu
Umudun yürüdüğü toprakları görüyordu
Ve irkilerek uyanıyordu uykularından
Derler ki bir şehir ağladığında
Gözyaşları kırarmış bütün zincirleri
Kırılıyor bütün zincirler sarsılıyor yeryüzü..