Kimler aldanmadı ki gülün kırmızı sevdasına
Gözlerimiz kör yürürken papatya bahçesinde
Uçurumun kenarında aklımıza geldi umutlarımız
Hayırsız sevdalarda hallerimize derman aradık
Güneşi görmeden ışığına dilekler adadık
Ayın saklı yanına karalar bağladık, yok saydık
Bir çınar ağacının gövdesine dayanırken
Kavak ağacının rüzgâra fısıldanmalarını duymadık
Renklerin ihtişamında beyazı solgun bıraktık
Oysaki papatyalar bize baharı getirdi
Umutlarımızla geleceğimize adaklar adadık
Sevdalarımızı hep yârin gözlerinde, dudaklarında sakladık
Yüreğimizden gelenleri anlayamadık, anlaşılmadık
Güneşi yıldızlardan ayırdık, onsuz olamayız sandık
Gecelerimizi aydınlattıklarını umursamadık
Ay ışığını göremedik diye bulutlara sataştık
Yağmurun yağışına kin ve nefretle baktık
Toprakla birleştiği anda kokusuna soluksuz kaldık
Aldığımız nefese bile bir dumanla katıldık
Hayatın bize gör dediğini silip attık
Kayıt Tarihi : 17.5.2009 14:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!