Doğal olan ne var? Şiiri - Adem Uysal

her şey doğaldı bir zamanlar,
harmanlar dönvenlerle dövülür,
çavdar sırıklarla.
yazları işler yoğun olur,
ekin işi biter, tütün işi başlardı.
Gecenin tam ortasında,
uykunun en tatlı yerinde,
kalkar, tarlaya giderdik.
yarı uyur, yarı uyanık.
lüks ışığında tütün kırardık.
ekindi tütündü, derken,
yaz geçer, güz gelirdi.
bağ bozumu şenlikleri yapılır,
pekmez kaynatılırdı.
büyüklerin yorgunluğu,
gözlerinden okunurdu.
buna rağmen, birkez olsun
yoruldum dediklerini
ne duydum, ne gördüm.
onlar bizlerden çok farklıydı,
şükredip sabrederlerdi.
her şeyleri doğaldı.
kendileri zaten doğaldı.
yiyip içtikleri, giyip kuşandıkları
şeylerin tamamı doğaldı.
ekinlere atılan gübreler de doğaldı.
sebze ve meyveler çok lezizdi.
kendine özgü tat ve kokusu vardı.
bir fırının önünden geçerken,
mis gibi ekmek kokusu gelirdi.
oysa şimdi, her şey çok değişti,
doğal bir şey kalmadı.
söyler misiniz, şimdi doğal olan ne var?