Doğada İnsan Şiiri - Faruk Sangi

Kıraç toprak dizlerinde
Göğe çıktı iki el
Susuz dudakları çatlak
Dua'da sanki toprak.
Yüreğinde dağ çiçeği
Rüzgar dolu dizgin
Dağların tepesinde.
Su güğümlerini yüklenmiş
Yorgun atında saka
Yağmuru getiriyor.
Bir yudum sıcak çay
Doğanın nasırlı ellerinde
Ve cana can
Toprağın yüreğinde insan.
Savaşta,doğa ile kana kan
Azgın bulanık sarı
Nehir denizde.
Yola düşmüş köy,şehir,
İnsanlar karanlıkta.
Döşeğine hasret çocuk
Ana kucağı,kıraç toprak.,
Fabrika bacaları
Ölüm dilli kara
Öksüz toprak ana
Taş yığınlar arasında.
Bir kaç bodur ağaç
Ve çiçek
Çocuk parkında
Öksüz,dilsiz
Kuşlar dolaşıyor sokaklarda
Çarmıha gerildi doğa
Beton ağaçlar da.
Karşı dağda çocuk
Sıcak yatağında;
Sıra sıra ağaçlar
Düşünce ormanında
Ağaçlarda salıncaklar
Ve çimenler yatak
Ve çocuk düş de
Kan akıyor
Her özgür ağacın böğründe.

Faruk Sangi