Doğaçlama Şiiri - Murat Arif Boztürk

ve derken bir gün;
bir çatırtı koptu gökyüzünden.
kara bulutların içerisinden...
zuhur buldu şimşekler...
irkilen gözlerimizde…
ıslak ve sıcak bir öpücük gibiydi
düşen yağmur damlaları; teker teker...

ve derken bir çığlık koptu inceden,
gitgide yükselerek düştü üzerimize.
toprağın feryadına karıştı yağmur
tabiatın gözyaşlarında,
ırmak ırmak, sevinç göz yaşlarıyla aktık...
karıştık birbirimize
kavuştuk hasretimize,
ve seviştik en derin şehvetimizle…
hiç beklemeden öyle birden bire..

ve derken yarıldı sanki gökyüzü,
acıtırcasına bir zevkti bu...
sevgi çığlıklarıyla dövülüyorduk sanki,
içimizden geçercesine yağıyordu yağmur
toprağı delercesine düşüyordu
ve bir mutluluğun doruk noktasında
hep beraber...
aşkın kokusuna doyamıyorduk...

ve derken güneş ansızın….
bıçak gibi kesen bakışlarıyla
endamını gösterdi mavi gökyüzünde
bu bir rüyamıydı yıkılan içimizde
kıskanç başıklarında bir tebessüm.
yinede sevinçlikdik, yine de mutluyuz
bakıştık kaldık öylece gülen gölerizimle..

ve bir ayrılıktı bu ve bir mutluluk
bir rüyaydı bu. hayatın kendisi…
bir tutkuydu.
bir aşk değilmiydi bu
gerçek değilmiydi..
sustuk öylece yine,
ve derken bir sessilik…