Doğacağım Güne Şiiri - Fatma Aslan

ben bir kadınım sıkıştırılmış bir şişenin içine ve fırlatılmış sahılıne beni getıren o denize.. bılırsın denız benden habersiz,surukledi beni ayak uçlarına.. sen sahılınde tekmelerken kumlarını,sürüklediğin ruhsuz bedenleri parmak uçlarında, sanki fırlatırcasına kumların arasına.. bır dalga getırdı beni sana,çapran ayak uçlarına. bılıyorsun! tanrı iki ruh üflemişti sana, ondandır işte, tum ruhsuzlar parmak uçlarında.. açtın şişeyi meraklı parmaklarında ve serildi köhne bir beden kıyına.. dokundun sessızce gun batarken o doğmamış kadına, şaşkındın bırazda hayran,dız çöktün başucuma, dokundun keşfedercesine,hiç doğmayan o kadına, korktum, sana gelırken çarptığım kayalıklardan,vurduğum sahıllerden, hiç doğmadan cesetleşeceğim o parmak uçlarından. o kadar acizimki önünde, ruhum bıle sana üflenmişken... o kadar acizimki, korkuyorum beni doğurmamandan.. ve nıhayet dokunurken,o cansız kadına, sahip oldum,içindeki saklı o ruhuma.. baktın bana, işte gözlerımde ki o tanıdıklık, hani hep varmıssın gibi ilk gördüğüm anda ve ilk gördüğün anda.. bundandır,tanrı üflemişti benım ruhumu sana....