DOĞA ŞİİRLERİ

İçi dolu boş dünya,
İnsanoğlu soya soya,
...............Ne doğa bıraktılar ne hava..

Ürediler sıra sıra,
Tüketdiler çala çala,
...............Ne doğa bıraktılar ne hava..
..

derdini yeller alsın
gözyaşlarına salsın
doğa içinde koksun
deniz dibinde kalsın

derdini silince kork
derdini bilince çark
..

İnsan yatağa,
Doğa kışa girerken
Soyunmakta...!
İnsan yorgana
Doğa karlara
Sarılmakta..!

..

doğa şarkısını söylüyor
ilk yaz vurgunu yüreğimde

her yan yeşile kesti
kirazlar çiçeklendi
sevdalı kuşlar şarkısını söylüyor

..

doğa;
otlarını verir
Yavuz arkadaş
onları toplar, derler
ya pişirip
ya da pişirmeden
sofraya koyardı...
..

Yaz gelince doğa canlanır
her yer yeşile boyanır
ağaçlar çiçek açar donanır
bir başkadır yaz mevsimi.

İnsan doğa HAK sevgisi
akıl nimeti ALLAH vergisi
..

Nimet ve Besteye ita fen yazılmıştır
BALKON ÇİÇEKLERİ
Doğa yeşilden gelinliğini giyerken
Leylekler geldiler kim bilir hangi ülkeden
Kanatlarını çırparak
Süsüldüler de, süzüldüler
Doğadaki balkondaki çiçekler üzerine
..

DOĞA
DOĞA İNSANSIZ OLMAZ
İNSAN DOĞAYI BOZMAZ
KENDİNE BU KÖTÜLÜĞÜ YAPMAZ
SONUNU HAZIRLAMAZ

DOĞA BİTERSE İNSANDA BİTER
..

Konu:Bahar,Mevsim..

Gün gelir rüzgar çıkar sis dağılır
Yağmur diner karşı dağlar görünür
Uçar kuşlar uçar maviliklerde
Çıplak doğa al yeşile bürünür..

..

Çıktık yola, gün doğmadan.
Duyuralım istedik, buradan.
Almak için ilham, doğadan.
Güney Doğa için, bunlar sıradan.

Ne dağlar, ne çağlayanlar,
Size sözüm, hep sızlanıp ağlayanlar.
..

Konu:Doğa,Mevsim..

Sona erdi doğanın mahkumiyeti
Can bulup kırdı zincirlerini
Dağlarda tepelerde karlar eridi
Bayramını kutluyor özgürce doğa..

..

Bir güneş doğdu
Evren aydınlandı
Oradan oraya koşuşan insanlar
Hayran oldular ışıl ışıl dünyaya bakınca
Doğa Tanrısı iniverdi gökten
Her yer aydınlığa açtı gözlerini
O eşsiz güzelliğe bakıyor
..

doğa bata
doğa bata
usanmış olmalı güneş

tek başına güneş olmaktan
oysa ben
hergün daha çok tadına varıyorum
..

İnsan...yatağa...
Doğa...kışa girerken..
Soyunmakta...
İnsan...yorgana...
Doğa..karlara sarılmakta....

İnsan ve doğa...
..

İnsan,
Yatağa girerken...
Doğa,
Kışa girerken..
Soyunmakta...
İnsan,
Yorganın altında...
..

Gecenin Karanlığı Çöker Üstüme
Hasretin Uzaklığı Sarar Tüm Bedenime
Hayalin Gelir Hep Gözlerime
Nerdesin Doğa Gözlüm

İçtiğiim Sigara Dindirmez Efkarımı
İlaç Kapatmaz Şu Kanayan Yaramı
..

ateşi yanmaz evin bacası yokluk tüter
terk etmeyin sevin acısı sevinç yutar
doğa salıverir mi buza kesmiş güneşi
tutar densizi devin gecesi güne çatar

dalaşır us çıdama yakar çıtır ayaza
değdiği biz adama çıkar kirli beyaza
..

Ormanları yakarak, döndürdük küle
Verimli toprakları, benzettik çöle
Yine de hayat verdi, nergise güle
Verir miydik acaba, biz doğa olsak…

Denizleri doldurduk, göller kuruttuk
Vadilere barajlar, HES’ler oturttuk
..

ben
susarım,
susmasına...!
ama,
doğa susmaz uğraşma
zirvelerde eriyince karlar
çağlayan suların önünde sakın durma.
..

Haddim değil dostlarıma nasihat
Gönül diyor şu üç şeyi unutma
Sevgi,doğa,emek bunlara dikkat
Rehberin olsun dost yabana atma

Sevgi olan yerde çiçekler solmaz
Birlik beraberlik inan bozulmaz
..