DOĞA ŞİİRLERİ

Gökyüzü sonsuz
Yüksel yükselebildiğince
Aşk sonsuz
Sev sevebildiğince

Yaşam kısa
Değerini bil!
..

Bir inci çiçeğinde patlamaya hazır
Zorda kalındı mı kaçılan sevide değil
Gökyüzünü haykırarak kendine çeken deniz

Ne aldıysak onu sarıyoruz aç gövdelerimuize
İlk lekesi düşüyor
Bu kez sağlam ve inatçı
..

Feda olsun sana
Bu dudaklar
Bu ten
Bu beden
Seni hayal etmek
Aldı beni benden
Olmaz artık
..

Şair bir volkan gibidir
Lâvlar şiirleridir.
Fışkırmazsa bu lâvlar
Şair de volkan gibi
Halindedir solfatar...
Kızgın lâvlar volkandan
Doğa yasasına göre çıkar.
..

kıskanç rüzgar

sen doğa gibi renklisin
diğer adın bahar
gül yüzlüsün
her yede korkun var

..

Her sabah kalkar kaşlara,kirpikler
İkinci güneş doğar her insana
Uyanır düşten bütün güzellikler
Bedenle doğa gelir heyacana

Yeni bir güne hoş bir seda ile
Dilden merhaba dolaşır her dile
..

Gökyüzünün rengi değişti önce
Sonra doğa’ nın, denizlerin
Felâket ulağı düştü yağmurlar
Yapraklar kavruldu tazeliğinde
Akıp gitti yeşili, gelmeden güzler.

Ölümleri tezden oldu kelebeklerin
..

kış geride kaldı
güneş ısıtmaya başladı
yeniledi kendini doğa
gelinliğini giydi
cemreler
nevroz hıdırellez derken
papatya gelincik
..

Ölüm, Eylül'de yakışır bana
Soyunurken ağaçlar
Yapraklar hazırlanırken dansa
Yavru kumrular uçar yuvalarından
Yeni bir hayata gebedir doğa

Serin akşamların dostu
..

Duydum ki vurulmuş kuşlar,
Uçarlarken hep semada
Çiçekleri, soldurmuşlar.
Yaraları, kanatmışlar.

Çok kalınmış duvarlar da,
İnsanların arasında.
..

Doğa koymuş kurallarını
Yok sayılabilir mi hiç
Ekilmeden
Sulanmadan beslenmeden
Biçilebilir mi hiç

Umursamadan
..

Karahisar kalesi doğa inci tanesi,
Gözleme pide şeker ezmesi,
Hele haşhaş lâlesi,
Afyonu dertler çaresi.

Kocatepe kurtuluş tepesi,
Dumlupınar taarruz ifadesi,
..

rengarenk çiçekler açar
senin her bakışında
bir güvercin gibi
dolaştığın parklarda
yılın dört mevsimi bahar olur
güller bir başka kokar
sen yanımda olunca
..

Güneş ışınlarıyla içimi ısıtıyor
Altınca aydınlıkta şimdi boğaz suları
Çamlıca antenleri boğaza uzanıyor
Doğa burda zarf olmuş direkler de pulları.

Üsküdar kavuşmamış sabah aydınlığına
Hiç de acelesi yok tükenen eylüllerde
..

uykusuz gecelerime eş
üşüyen yüreğimi ısıtan
şiirlerle
dağlar aşıp gelirsin
zamansızlığıma

sesin içimi burkarken
..

Hiç sönmeden yanar özde bir ışık
Hatıralar koşar arkadan gelir
Yürünür tünelde yüz yıl yaklaşık
Mesafeyi ancak yaradan bilir

Gideni geleni ekler uç uca
Azalır çoğalır ayarı vardır
..

Doğa uyanıyor kış uykusundan
Coşkulu,heyecanlı,kıpır kıpır
Tüm güzelliklerini sunuyor
Cömertce,esirgemeden,sakınmadan
Sevgilerde böyle olsa
Yürekten gelen coşkuyla,heyecanla
Ve cömertce verilebilse
..

Etimizi lime, lime yiyenler
Gözü kapanmadan doyması uzak
Elimizi koynumuzda koyanlar
Yürekte ki ahı duyması uzak



..

Doğa ağlarken gönül yüreğinden
İnsan kaderinden kaçamaz diyor
Tüm güzelikler bitince bir gün
Herkes yaptıklarına hesap veriyor

Yaşamın dolunca zamanı
Dağ taş ağlar, çünkü zaman doluyor
..

su rengi düşlerimde bilge derviş onlar
kanatsızdır güneşe yüzerken kumrular
bizden özge uslar, özgünce mavi tonlar
şefkatle hükmeder denizlerde yunuslar

onlar bizim halimize gülerler korkarım
sanki derler gibi “benim zavallı alıklarım”
..