Doğa'ya Şiiri - Murat Tali

DOĞA'ya
Binlerce kelimeden oluşan hasret sözcükleri türettim, binlerce kelime yüzlerce dizeye dönüştü
seni anlatmak için,
korkular vardı yaşama dair
kimi zaman bir beden terkedişiydi
kimi zamanda bedeni sunmaydı yabancılaşan kişiliklere,
tatminsizlikle
yangınlar arasında gidip gelen bir terkedişti
yaşanan oysa.

Kızılca kıyametlere terkederken kendini düşler
ve bedenler,
aslında içinde korlaşan sevgiyi arıyordu
amaçsızca ve bilinçsizce.
Gidenler ve gelenler
görüntüde kaybolurken
kimse ışığın geldiği yere inmeyi düşünmedi dünyamda
ve dünyada.

Herşeyi ayrıntıya bağlayarak gidenler ve gelenler
kendi görüntüleriyle akıp gittiler zamanın içinden
bir daha hatırlanmamak üzere..

Özlenmediler asla çünkü onlar yoktular hayatımda..

Şimdi gelinen noktada ise,
sahile vurmuş dalgaların sesini özleyen,
kıyılara vurmaktan öte kıyının kendisi olmaya çalışan
ben ile
uzakların türküsü gibi melodik ve ritmik olarak yüreğime seslenip gelen sen varsın.

Bir düşten uyanarak,
ifadenin güzelliği ile susan zamana,
ve dair olmak gibi derin
ve bir o kadarda aydınlık ifade eden zamansızlığıma
ve AN'ıma katılan
bir varolma sanatının ortaya koyduğu
en güzel eser gibisin.
SEN

şiirselliğini yitiren zamanın içine
şiirselliği katarak
coşkulu ve bir o kadar da heyecanlı anlar yaşatan
varlığın,
bir derinlik tutkusu olmaya başladı,
nefes alma ihtiyacı doğuruyorsun
bunun için sık sık dünyaya dönüyorum...

Bağlanma korkusundan uzakta
ama bir o kadarda yanında olmanın,
seni duygusal olarak hissetmenin özlemiyle yeni
ve
sensiz başlayan
ama seninle olan güne
Merhaba,

DOĞA ve TOPRAK ANA’ya Merhaba