Doğa Ve Umut Şiiri - Fatma Avan Özdemir

kendini doğaya bırakmak umuda yolculuktur
soğuk ve katı taşların istila ettiği yerlerde
ufacık yarıklardan başını çıkarıp
olabildiğince gülümseyen sıklamenlerdir
inadına yaşamanın umudu
dikenli çalıların arasından
mis gibi kokusunu yayan narin menekşelerdir
çirkinlikler arasında güzeli bulmanın umudu
aşılmaz dağların zirvelerinden
kanatlanıp uçan kuşlardır
özgürlüğün umudu
kıraç topraklarda
ayrık otlarıyla birlikte yükselen gelinciklerdir
kardeşçe yaşamanın umudu
güneşin gülümseyerek gönderdiği ısısında
buharlaşarak yok olan sudur
aşkın umudu
güneşine erişemeyen bulutların gözyaşıdır
şefkatin umudu
kararan gökyüzünde bulutların gözyaşından sonra
yedirenge bürünen gökkuşağıdır
sevginin umudu