Doğa ve Çocuk Şiiri - Hanife Saban

Sisli dağlara açsam bağrımı
Yağmur çiselemis taşa yaslasam başımı
Ay ışığı vurmuş yollarda yürüsem
Sanki biraz sonra
Yağmur yağacak diye düşünsem

Güneşli tarlalarda kurusa terim
Yazmamı rüzgar uçursa efil efil
Çicekli elbisem alabildigine sallansa
Yokuş aşağı yolda
Sonra dinlensem bir ardıç ağacının altında

Belki
Yarından habersiz
Bir çocuğu görürdüm kağnıda
Belki doğayı görürdüm gözlerinde
Yarının daha güzel olmasını düşünmeyen
Yaşadığı günü en güzel bilen
Doğadan bir parça
Doğa gibi kokan
Bir çocuk görürdüm

Irkçılık, dincilik, kominizm ve bunun gibi...
Bunları öğrenecek yanlış veya doğru
Ve doğa dolu beyninde bir sürü soru
Bunları sen, ben öğretecegiz
Ama en doğrusunu
Çünki
Ileride suçlamasın
Yada öldürmesin diye
Kendisi gibi
Doğa dolu çocuğu.

21.08.1992
Hanife Saban
(İnsani)