Doğa uyanırken Şiiri - Halil Aydın

DOĞA UYANIRKEN
Masmavi gökyüzü ışıl, ışıl yıldızlar
Sıra, sıra dağlar uzanırlar
Eteğinde yemyeşil otlar çeşitli çiçekler
Yamaçlarında koyun kuzular otlarlar

Koyunlarının arkasında yaşlı bir nine
Önüne bağlamış nakışlı bir heybe
İçine doldurmuş koyunyününü
Elinde kirmanı gezerek eğirir yününü

Kuzular meleşerek nasılda koşarlar
Çayır çimenler arasında oyunlarını kurarlar
Nasıl neşeli sevinç içinde zıplayıp dururlar
Analarını arayıp bulurlar özgürlüğün tadına doyarlar

Bir tarafta büyük baş hayvanlar
Atlar koştururlar meydanlarda
Arkasından küçük yavru taylar
Burunlarından soluyarak meydanlarda koşarlar

Dağlardan yavaş, yavaş karlar erir
Sular ığıl, ığıl toprağın derinliklerine iner
Aşağılara sızan sular birbirine karışır
Yularını koparmış gibi coşanda, coşar

Uzak diyarlardan göçmen kuşlar geldiler
Türkülerini söyleyerek yuvarını yapmaya koyuldular
Kiminin yuvası mükemmel, kimininki çör çöp
Fazla özenmezler, bazen yumurtaları yuvadan düşer
HALİL AYDIN (Sizden biri)