İnsanlık anlamıyor, nefsini dinliyordu,
Hıncı ve kini vardı, Rab’bi tanımıyordu…
Ne vaşak bırakıyor ne onu tanıyordu,
Doğayı katlediyor, ona hiç acımıyordu…
Sanki yemin etmişti, leoparı vurmaya,
könül ayrılmayır öz baharından,
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Devamını Oku
söhbet baharından söz baharından
deyirem vetenin birce qış günü
yaxşıdır qürbetin yüz baharından.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta