Doğa Denen Ana Şiiri - İlyas Ateş

Doğa denen Ana beni icat etti bahaneler zinciri ile
attı kendi kucağına ne analık ne de ebelik yaptı
bir başıma ağlaya zırlaya bu güne getirdi sahipsiz
ve yalnız bir başıma şimdi ise beni bu sahneden
almasını istiyorum sahne bana huzur vermez oldu

huzur bulanlar sahnede biraz daha oynamaya
çalışsınlar Doğa Ananın tokmağını yedikçe onlar
yeter yeter diyeceklerdir gönüllü gitmeye razı
olacaklardır razı olsalar da istediklerinde gidemeyeceklerdir