Doğa Ana Şiiri - Mahmut Çopuroğlu

Yıldızlar gökyüzünde.
Kimisinin önünde kara bulutlar.
Parıldayamıyor dilediğince.
Yıldız ölmüş, kime yarar?

Yerde dizilmiş karıncalar.
Bazıları yerin dibinde çalışadururlar.
Topraktan yuvaları bozulmuş.
Karıncanın emeği insanın başına konulmuş.

Doğa, yeşil, ne güzel.
Çakıl taşları sevene güzel.
Suyun mavisi, esen rüzgar.
Doğa güzel.

Böyle bir güzellikte.
İnsanın tek bulduğu.
Sen oluyorsun.
Kara bulutlar örtse de.
Seni buluyorum.