Doğa Ana Şiiri - Özlem Süyev

Umudun umutsuzluğa dönüştüğü
Bir gecenin sonunda
Yaktı umuttan lambasını
Ve aydınlattı geceleri
Sevgi dolu bir enerji...
Anne, Ana
Demeter, Kibele
Kundalini, İsis
İnanna, Quan Yin
Meryem Ana...
Her ne isimle olursa olsun
Hep sevgi vardı düşlerinde
Eski Yunan’da bereketini,
Sevgisini ve doğurganlığını
Sundu Demeter...
Eski Roma’da
Doğa, bir anaydı...
Atlantis’te ise,
Dünya bir anaydı; Gaia
Gizemli bir tanrıçaydı İsis,
Eski Mısır’da
Esin oldu onlarca efsaneye…
Hep bereketin sembolüydü
Anneler,
Sıradan kadınlar da
Olsalar,
Güzellikleri ve güçleriyle
Büyüleyen tanrıçalar da,
Onlar daima
Sürmesine yardım ettiler
Yaşamın...
Ve bugün...
Anaların isim verdiği
Anadolu’da, katlediliyor,
Töre cinayetlerine,
Kurban gidiyor,
Kadınlar...
Zehirleniyor kimi,
Vuruluyor diğeri...
Yaşama getirenlerin
Yaşamı neden bu kadar ucuz?..
Candan daha değerli
Olan nedir hayatta,
Hele ölen, canından can veren olursa...
Kimin namusu,
Kimin töresi,
Kimin çıkarı,
Kimin yalanı,
Kimin iftirası
İçin öldürülüyor
Kurban ediliyor
Kadınlar, analar...

Çağlar geçtikçe
İlkelleşen,
İlkelleştikçe acımasızlaşan,
Bir hegemonyada,
Trajikomik erkek figürlerinin
Arasında,
Düşler kuruyoruz
Medeni olmaya...
Unutuyoruz,
Zamanlar boyunca
Onlarca medeniyeti
Kadınlara, analara saygı ile kurduğumuzu
Ve medeni dediğimiz toplumlardan
Geçmişte daha medeni olduğumuzu...
Nasıl bir yazgı bu,
Ne acı bir kader...
Artık baş kaldırın, yeter!
Öldürülmesin,
Kadınlar, anneler...

Mart-2005-İstanbul

Anne "Onun Adı İyilik" kitabımda yer almıştır. (2012)