Seni düşündüm durdum, güneş ışığında
Gece aya baktım durdum mum ışığında
Sanki şavkı göle vurmuştu, duruyordu karşımda
Güneşten çıkıp da aya bakınca ruhum karardı
Güneş gibi ruhumu açmanı bekliyorum
Beni gecenin ay ışığından kurtararak
Yaşadığım yalnızlıktan beni uzaklaştırarak
Bana olan aşkını göstermeni istiyorum
Gel bana, güneşim olda, doğ odama
Kaldır karanlıktan beni, aç yüzümü
Benim de ruhum oksijen alarak sayende
Gecemi dahi gündüze dönsün
Gündüze kadar döndür her günümü
Senden başka birini istemiyorum
Ne para, nede pul,hiçbir şey
Sadece şefkatini bildirsen yeter.
11.03.2004
Özel İdare Büro / Adana
Perşembe Saat.11:11
Kayıt Tarihi : 11.3.2005 20:58:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!