Doğ Artık; Işıldayan Gözlere

Dört yanım ateş,
Genede esiyor rüzgarların
İklimlerim ateş gibiyken
Kar altında çocuk gibiyim.
Sevdam özgürlüğüm benim
Paslanmış prangam
Çelik yüzlü halat
Bileklerimi kesen kelepçem
Kavuşmak üzereyken türkülerime
Bir ağıt fısıldıyor
Topraklarım,sarp yollarım, patikam; Kan damlıyor
Dağlarım,ovalarım; cesetlerim
Irmaklarım,nehirlerim; kan akıyor
Emekçim,köylüm,kadınım,erkeğim;
Seyre dalmış
Vatanım boylu boyunca
Kar altında.
Kar bile kandan kızarıyor
Mahzun,bitap,bitik; Bir başına
El, ayak buz kesmiş, yürek cehennem
Ümut, öfke ve şiddet
Umutlar körelmiş
Çocuklar mahzun
Anne,baba, ölü
Abla,kardeş mahzun
Bebek süte hasret
Çiğer yanıyor; Can üstüne
Dost yok,düşman belli değil
Kan girmiş insana
Gözler celalli,kan bürümüş
Ve nefret
İnsan üstüne
Duvarlar yıkılmış
Köyler yanıyor,kentlerde bir kasvet
Kimse birbirini anlamıyor
Ve ölüm; Analar ağlıyor
Ölen topraktan can değil;
Kan fışkırıyor
Altında çocuklar yatıyor..
Ey karanlıkları aydınlatan güneş
Doğ artık; Çocukların üstüne
Ekmeğe,aşa hasret
Açlığa ömür tüketmiş
Çiğerleri küçük,yürekleri büyük
Nefesleri yetmez kahpeliğe
Temiz,pak,arlı yüreklere
Doğ artık; Işıldayan gözlere