Dizeleriyle Beni Süsleyen Bütün Şairlere

Bir çaydanlık gibi gri akşam
Adam olmaktan yorulsam,
düğümlesem bağlarını
bütün ayakabıların
senin evine kadar yoluma çıkan,
O zaman seni aramaya başlasam
elde bir fırçayla
ve bütün kadehlerimi ödemeye zorlasam seni.

Adam olmaktan yorulsam
ellerimi kessem
ve diğerlerini-önlenemez bir biçimde büyüyen her şeyi-
sana baktığımda telaşlanmayasın diye;
insan gövdesinde bir karınca izdihamı
örslere ve çapalara kendimi bırakmamı zorluyor,
bana her baktığında yeniden ortaya çıkıyor.

Adam olmaktan yorulsam
genç olmaktan yorulsam
ve kendimi çok yaşlı hissetsem
benden gözlerini taşımamı istemeden gidersen.
Yorulmaktan yorulsam
gülmekten her kezinde daha azalmış dişlerle.

Adam olmaktan yorulsam,
yorulsam ki yoruluyorum
kendimden, senden, kanayan
ve temiz bir biçimde kesilemeyen her şeyden,
her şeyden sökülüp gidemeyenbir iz bırakmaksızın koyu ve kirli.

Adam olmaktan yorulsam
(yorulsam, yorulsam,yorulsam ve yorulsam ki yoruluyorum) ,
şairlerin dizelerini çalsam
vakti geçmiş, savunmasız, kartondan
bir deriyle kalmış, kitaplar gibi;
onlara şık giysiler giydirsem,
çok itinalı bir biçimde, çizgileri yerli yerine oturtsam,
ve o zaman, bozguna uğramış,
gururlu bir yerli gibi,
ağır kirli gözyaşlarıyla süslensem.

Çeviren: Olcay Öztunalı