Dizanya Şiiri - Abdulfettah Nurs

Gözaltı hörgü cü ne uykusuzluk görü cü ,
Köz altı örtü sü ne duygusuzluk gömü sü ,
Göz yaşlanır iken uykudan şişen nesle,
Miskinlik miskinin tiksinmesidir nefesle.

İlim ise inim inim ininde, kimine ne!
Kimi diker tepesine ya teper mozalesine.
Örü mceği dü rü nce sanki câmi yemişcesine,
Aynaların kü skü nlü ğü nde hazmetmeyi azmetmekte!

Ve kendimce kendilerine gelemediler
Ki kıl olmuşluk kili oldu o âbiyeciler,
Cinnet öncesi son durağın cennetindeler,
İçin ‘ökü z’ü nü dışa öksü rebilseler...

Kurnazsa da bir tilki akrebe paçayı kaptırdı,
Yorgunluk yorganında kendi ile kucaklaştı
Ve zamanlama amansızlığından sınıfta kaldı.
Abartı kabartı artıları ise çarpıldı...

Ekim 2012 - İstanbul